Historia winiarstwa na Podkarpaciu sięga wieku XI i XII. Winorośl w przyklasztornych winnicach uprawiali cystersi i benedyktyni, a wino używane było głównie do celów liturgicznych. W XIII wieku spore już winnice istnieją w Przemyślu oraz w okolicach Jasła i Kołaczyc, które prowadzone są przez benedyktynów z Tyńca. Obok Krosna w XIV wieku winorośl sadzili także niemieccy osadnicy. Wiek XVII to zmierzch winnic na tym terenie, a to za sprawą masowo sprowadzanych win węgierskich. Na handlu winem sporego majątku dorobił się między innymi Robert Portius z Krosna, a w XVII i XVIII w., składy win znajdowały się w Krośnie, Przemyślu, Jaśle, Bieczu, Jarosławiu, Dukli, Jaśliskach i Baligrodzie. Całkowity upadek winiarstwa na Podkarpaciu nastąpił po II wojnie światowej.
Zlikwidowano prywatne winnice i zaczęto produkować tani napój wino podobny. Pojedyncze krzewy uprawiano tylko w przydomowych ogródkach i pracowniczych działkach. Winiarstwo na nowo zaczęło odradzać się na tym terenie dopiero w 1984 roku za sprawą Romana Myśliwca z Jasła, który w tym właśnie roku założył pierwszą profesjonalną winnicę na Podkarpaciu, a prawdopodobnie i w Polsce. Początek XXI-go stulecia owocuje powstaniem kolejnych winnic, założeniem Stowarzyszenia Winiarzy Podkarpacia i szkoleniami winiarzy, tak w kraju jak i za granicą, które trwają do dnia dzisiejszego. Na Podkarpaciu powstało wiele winnic, takich amatorskich oraz profesjonalnych, które wprowadzają swoje produkty do sprzedaży. Winiarze ciągle doskonalą swój warsztat, a wina jakością w niczym nie ustępują tym produkowanym w starych krajach winiarskich. Są po prostu inne-polskie.